Dark Kaioshin Saga
Część czwarta: Koniec
074 | 075 | 076 | 077 | 078 | 079 | 080 | 081 | 082 | 083 | 084 | 086 | 086 | 087 | 088 | 089 | 090 | 091 | 092 | 093 | 094 | 095 | 096 | 097 | 098 | 099 | 100 | 101 | 102 | 103 | 104 | 105 | 106 | 107 | 108Rozdział LXXVIII - Niespodzianki, wrogowie i przyjaciele
Vegeta uważnie przypatrywał się stojącym naprzeciw siebie Saladinowi i Gotenowi. Młodszy syn Goku od momentu swojego powrotu stanowił dla eks-księcia kompletną zagadkę. Kontrolował ki wręcz perfekcyjnie, zyskał też dużo pewności siebie. Vegeta dostrzegł to ze sposobu w jaki Goten z nim rozmawiał. Półsaiyan nie czuł do niego takiego respektu jak kiedyś. Mówił wprost to co myślał. To był zupełnie nie ten sam Goten co przed treningiem w Sali Ducha i Czasu. Rok spędzony tam odmienił go całkowicie.
Saladin i Son Goten nadal patrzyli sobie nawzajem prosto w oczy. W pomieszczeniu zapanowała kompletna cisza, zupełnie jakby wszyscy przestali nawet oddychać.
"Jak silny może być?" - zastanawiał się starszy książę. - "Jeśli trenował równie ciężko co Goku i Gohan kiedyś to jego poziom może być prawie tak wysoki jak Saladina. No, może nie tak bardzo, ale przypuszczam, że to będzie dobra walka."
- Gotowy? - zapytał nagle Goten, stając w pozycji bojowej.
- Tak - odparł Saladin, odruchowo przyjmując defensywną pozę, zupełnie jakby czuł, że to jego przeciwnik będzie w tym starciu faworytem. Nie uszło to uwagi pozostałych zgromadzonych.
- Co sądzisz, Zidane? - zagadnął szeptem Marcus.
- Nie wiem - odpowiedział tamten cicho, zamyślony.
- Ja stawiam mimo wszystko na Saladina.
- A ja wręcz przeciwnie - rzucił od siebie Blank. - Ten młody ma już co najmniej psychiczną przewagę.
- Może jeszcze herbatki? - zapytała pani Briefs z uroczym uśmiechem. - Albo trochę szarlotki?
- Nie. Dziękuję. Nie chcę już szarlotki. - Cinna starał się zachować spokój, ale wychodziło mu to coraz trudniej. W końcu ile hektolitrów herbaty można wypić?
- A może jednak? - Pani Briefs nie należała do osób, które łatwo (czy w ogóle) przyjmują odmowę. - Powinieneś zjeść jeszcze kawałek, wyglądasz na niedożywionego... Musiałeś mało jeść w dzieciństwie, niezbyt wyrosłeś.
- Pani Briefs - zaczął swym charakterystycznym, hipnotycznym tonem Cinna, nie widział innego wyjścia. Chyba jedynym sposobem na to, by ta kobieta się od niego odczepiła było użycie jego zdolności. - Nie będzie mi już pani dzisiaj proponować ani herbatki, ani szarlotki, ani niczego innego.
- Och, ależ co ty opowiadasz? - obruszyła się pani Briefs. - Oczywiście, że będę!
To był dla Cinna koniec...
"To niemożliwe! Dlaczego to na nią nie działa!? Dlaczego!?!"
- No dobrze, może jeszcze jeden kawałek, ale malutki - powiedział.
Saladin nie zdążył zareagować, poczuł tylko potężny ból tuż poniżej żeber, dokładnie w momencie, w którym Goten z całej siły wbił mu pięść w brzuch. Przez moment, czas jakby spowolnił swój bieg. Brat Vegety od impetu ciosu wykrztusił dość sporą ilość śliny i wygiął się do tyłu, tuż przed tym jak bardzo szybko poleciał na ścianę, uderzając o nią boleśnie i po chwili zsuwając na podłogę zupełnie bez przytomności.
Minęła dłuższa chwila zanim obserwatorzy "walki" zorientowali się co się stało, a jeszcze dłuższa zanim ktokolwiek się odezwał.
- Jasna cholera! - zaklął Marcus. - Widzieliście to!?
- To niemożliwe - skomentował Zidane. - On nie może być tak silny.
- No i nie jest - stwierdził Vegeta. - Po prostu byliśmy nastawieni na pierwszą, rozpoznawczą wymianę ciosów, a Goten od razu zaatakował na poważnie. Z maksimum mocy. Czy nie tak, Goten?
- Dokładnie - potwierdził syn Goku, z jednoczesnym skinieniem głowy.
- Saladin! - krzyknęła Freya, jakby wychodząc z transu, jednocześnie podbiegając do nieprzytomnego Saiyana.
- Nic mu nie będzie - uspokoił ją Goten. - Nie zrobiłem mu krzywdy, za chwilę dojdzie do siebie.
- Muszę przyznać, że mnie także zaskoczyłeś - przyznał Vegeta. - Gdybym stał tam na miejscu Saladina pewnie także nie zdołałbym zareagować...
Goten uniósł lekko brwi, słyszeć pochwałę z ust Vegety, to nie była codzienność.
- ...ale nie padłbym od pierwszego ciosu - dokończył eks-książę.
Półsaiyan uśmiechnął się pod nosem. Tymczasem, Saladin zaczął odzyskiwać zmysły.
- O, mamo... - jęknął. - Gdzie... gdzie ja je-stem?
- Jak się czujesz? - zapytała Freya. - Ile widzisz palców? - Podstawiła mu pod nos dłoń z wyprostowanymi serdecznym, środkowym i wskazującym palcem.
- Wtorek... - odparł Saiyan. Lanfanka musiała go podtrzymać by nie upadł. Minęła jeszcze chwila zanim doszedł do siebie.
- Mam nadzieję, że nie żywisz urazy? - Son Goten podszedł do brata Vegety z wyciągniętą na znak pojednania dłonią i uśmiechnął się rozbrajająco. - Wybacz, że to zrobiłem. Byłbym zaszczycony, gdybym mógł od tej pory nazywać cię przyjacielem.
Saladin popatrzył na niego nieufnie, nadal zbierało mu się na wymioty. Takiego ciosu łatwo się nie zapomina.
- Dlaczego to zrobiłeś? - zapytał, nie podając Gotenowi ręki.
- Nie pamiętasz, że wtedy w Capsule Corporation obiecałem ci, że zapłacisz mi za śmierć mieszkańców Nowej Namek?
- Hę?
- Wspominałem też, że nigdy ci nie wybaczę zniszczenia ich planety... Myliłem się. Później zrozumiałem, że w twojej sytuacji zrobiłbym pewnie to samo. No, ale obietnica to obietnica. Obiecałem, że odpłacę ci za ich śmierć i musiałem się z tego wywiązać. Chciałem to zrobić możliwie jak najszybciej. Poza tym... należała ci lekcja. Czy już mi wystarczająco nogi urosły?
Saladin zmarszczył brwi jeszcze mocniej, ale po chwili rozchmurzył się.
- A to dobre. Sam bym tego lepiej nie rozegrał - powiedział z uśmiechem, podając Gotenowi dłoń. - A więc od tej pory... przyjaciele?
- Przyjaciele - potwierdził półsaiyan.
Po tym ostatnim słowie Blankowi i Garnet wyrwały się odruchowe okrzyki radości, reszta zebranych popatrzyła na nich dziwnie, a po chwili wszyscy się roześmiali.
- Ale domyślasz się oczywiście, że w prawdziwej walce nie dałbym się tak łatwo pokonać - stwierdził jeszcze młodszy książę.
- Tak przypuszczam, ale nigdy się tego nie dowiemy.
- Jak to? Czemu?
- Nie zamierzam już nigdy walczyć z żadnym ze swoich przyjaciół - powiedział poważnie Goten, z dziwnym błyskiem w oku. - W zupełności wystarczą mi wrogowie.
- Aha. - Saladin postanowił nie wnikać w szczegóły.
- No to co powiesz teraz na trochę treningu? - zapytał Vegeta. - Pokazałbyś nam co naprawdę potrafisz.
- Może innym razem, Vegeta. Chciałbym spędzić trochę czasu z mamą i Videl. Nie było mnie prawie rok, dla mnie nawet dwa, a one mieszkają tam same. Nie mają w domu całych tabunów kosmitów i androidów. Myślę, że jestem im winien trochę swojej obecności. Za jakiś miesiąc powrócą Smocze Kule, wtedy się spotkamy. Chyba, że wcześniej zaatakują Gero i Babidi.
- Jak chcesz - odparł obojętnie książę, nawet nie zaszczycając półsaiyana spojrzeniem.
- Eee, Vegeta - zaczął Marcus. - My właściwie dzisiaj też nie będziemy na treningu. Baku z jakiegoś powodu kazał całemu oddziałowi stawić się u niego punktualnie o szesnastej, więc...
- Rozumiem. W sumie sam chętnie odpocznę jeden dzień. A więc do jutra.
Cinna siedział rozłożony na kanapie, bezmyślnie gapiąc się na pusty talerz po szarlotce.
"Ile ja właściwie tego zjadłem?" - pomyślał. - "Ta kobieta lepiej manipuluje innymi niż ja, czy ktokolwiek mi znany. Nie dziwię się już, że ta planeta jest taka wyjątkowa."
Rozmyślania przerwało mu pojawienie się Garnet, Cinna spojrzał na nią i uświadomił sobie, że był w pomieszczeniu całkiem sam. A gdyby zamiast niej wszedł Zidane?
- O, Cinna, tu jesteś.
- Tak, a czemu? - zapytał podejrzliwie najniższy z Lanfanów, ostatecznie mógł ją przysłać Zidane, próbując go stąd wywabić.
- Baku w jakiejś sprawie wezwał cały oddział i kazał mi także wezwać ciebie.
- Mnie? A po co?
- Nie powiedział.
Cinna wzruszył ramionami, wstał i ruszył za Garnet. Siedziba Baku mieściła się w drugim kompleksie Capsule Corporation, w jednym z przerobionych na pomieszczenie mieszkalne laboratoriów. Sala była duża i jasno oświetlona. Rzeczywiście, zgromadził się tu cały oddział, czyli - poza trenującymi z Vegetą Lanfanami - jeszcze Baku i inżynier Quina. Ten ostatni wyglądał nie najlepiej, miał strasznie podkrążone oczy, a dłoń w której trzymał parującą kawę drżała mu lekko. Od pewnego czasu razem z dwoma androidami z oddziału Zeta pracował nad przeróbkami "Hildegardy" bardzo starając się im dotrzymać kroku i sypiając z tego powodu tylko po dwie, trzy godziny na dobę.
Tak, nikogo nie brakowało. Poza Steinerem.
- Cinna! - przywitał go na swój sposób Baku. - Wszyscy baczność i ani mi drgnąć bez rozkazu. - Lanfani posłusznie wykonali polecenie. - Dobrze, że jesteś Cinna, bo wezwałem tu wszystkich właśnie z twojego powodu.
- Tak? - głos Cinna zabrzmiał obojętnie, ale to były tylko pozory. W rzeczywistości te kilka słów wystarczyło, by wypełnić jego głowę podejrzeniami co do całej sytuacji i postawić niskiego Lanfana w gotowości do natychmiastowej reakcji. Nienaturalnie szybki refleks Cinna był właśnie konsekwencją tego stanu. W obliczu zagrożenia umysł niskiego Lanfana zaczynał pracować na najwyższych obrotach. Cinna otrzymał tę zdolność od Kaioshina. Nie wiedział przy tym, że w szybkim tempie wypala mu ona neurony w mózgu.
- Dokładnie tak - potwierdził z powagą ogromny dowódca Czerwonej Gwardii. Masywnością ciała nie dorównywał mu tu nawet Marcus, chociaż u Baku znaczny tejże masy procent stanowił jednak tłuszcz. - Zdajesz sobie sprawę, ze swojego stanu prawnego na Yasan i Nowej Plant?
- Owszem.
- Wydano za tobą chyba dwadzieścia różnych listów gończych, w większości z bardzo poważnymi zarzutami. Jednocześnie, cieszysz się tu pełną swobodą, pod samym nosem oddziału, który złapanie ciebie ma w pierwszej trójce priorytetów. Zdajesz sobie chyba sprawę, że jako dowódca tego oddziału nie mogłem już dłużej tolerować tego stanu.
Cinna był gotów do walki albo ucieczki w każdej chwili. Z trudem opanowywał się, aby nie wybiec z pomieszczenia już teraz. Postanowił jednak zagrać z Baku do końca w tę jego grę.
- Taak... - powiedział nienaturalnie wolno. - Zdaję sobie z tego sprawę.
- Od dłuższego czasu kontaktowałem się z kwaterą główną aby ustalić rozwiązanie tej kwestii. Wreszcie udało się nam osiągnąć konsensus.
- Nie musisz mi mówić - Cinna raz jeszcze ogarnął pomieszczenie wzrokiem, jego rozkład wrył mu się już w pamięć, drogę ucieczki miał już zaplanowaną. - Chyba się domyślam. - Zrobił delikatny krok w tył.
- A jednak powiem. No więc, Cinna... Mam nieco kontrowersyjny zaszczyt powitać cię w Czerwonej Gwardii.
Koniec rozdziału siedemdziesiątego ósmego.
Że niby co?
-> Wstęp <- | Rozdział LXXVII <- | -> Rozdział LXXIX
Autor: Vodnique
Kopiowanie, publikowanie i rozpowszechnianie jakichkolwiek materiałów należących do tego serwisu bez wiedzy i zgody ich autorów jest zabronione.
Wykorzystanie nazewnictwa i elementów mangi/anime Dragon Ball/Dragon Ball Z/Dragon Ball GT lub innych tytułów nie ma na celu naruszania jakichkolwiek praw z nimi związanych.